NOVANEWS

For Immediate Release

Israel: Withdraw Legislation Punishing Human Rights Activists

Measures Threaten Israel’s Civil Society

( Jerusalem , July 25, 2010) – Israel ’s Knesset should reject proposed legislation that would weaken the country’s vibrant civil society, Human Rights Watch said today. Recent proposed bills would penalize human rights groups for critical reporting and advocacy, including publicizing information on war crimes, expressing support for boycotts, or helping refugees and asylum seekers.

These developments take place against a backdrop of other official statements and actions that have created an increasingly threatening atmosphere for human rights defenders in Israel . There are numerous signs that the government considers the nongovernmental organizations themselves, rather than the human rights problems they expose, to be the problem.

Four bills and amendments are pending that would seriously restrict the rights of Israelis to criticize the policies and actions of their government, Human Rights Watch said. One would shut down groups that communicate information that could be used in charges filed in other countries against members of the Israeli government or army for violations of international law. A second would penalize organizations and individuals who express support for, or participate in, boycotts against Israel . A third would impose onerous and immediate reporting requirements on any group that accepts any amount of funding from a foreign government for any purpose, and the fourth would punish anyone who assists refugees after they illegally cross into Israel .

“These kinds of proposals could put Israel in a league with so many of its neighboring governments, who strive to silence their critics rather than protect their right to speech,” said Sarah Leah Whitson, Middle East director at Human Rights Watch. “ Israel is well able to defend itself from unjust accusations, but the harm to its own democracy from such laws could be irreparable.”

On April 28, 19 members of the Knesset proposed the “Universal Jurisdiction” bill, which would, under the current draft, “prevent preemptively the registration” of any nongovernmental organization that puts in the public domain information “regarding legal prosecutions abroad for war crimes against senior Israeli politicians and/or Israel Defense Force (IDF) officers.” Organizations that are already registered could be shut down if they engaged in such activity.

A slightly revised version of the bill was submitted by 25 members of the Knesset on June 14 and awaits the chairman’s decision on whether to submit it for a first round of consideration by the full Knesset, where bills must pass three readings before becoming law.

The proposed bill was introduced shortly after a private group, Im Tirzu, issued a report and began a media campaign on April 16 accusing 12 Israeli human rights organizations of supporting or providing information leading to legal action in foreign courts against Israeli officials alleged to be responsible for grave violations of international humanitarian law, under t he principle of universal jurisdiction. The campaign singled out Adalah, the Arab-Israeli minority rights group, and the New Israel Fund (NIF), a major funder of civil rights and social welfare initiatives and advocacy groups in Israel . In a joint statement issued after the submission of the Universal Jurisdiction bill, 10 Israeli human rights groups declared, “Instead of defending democracy, the sponsors of this bill prefer to reduce it to ashes.”

“Closing down Israeli organizations that document Israeli violations of the laws of war will not make these abuses disappear from view,” said Whitson.

Another legislative measure designed to stifle criticism of Israel is the “Boycott Prohibition” bill, submitted to the Knesset Law Committee for approval on June 15 by 24 Knesset members from both the governing coalition and the opposition. The bill, which passed a preliminary vote on July 14, applies to citizens of Israel and of other nations – including Palestinians from the Occupied Territories – and to “foreign political entities,” including the Palestinian Authority. It would impose fines, economic sanctions, and entry bans on “initiators or promoters” of boycotts directed against Israel, Israeli citizens, and Israeli products, or foreigners who have “relations with the state of Israel or with areas under the control of the state of Israel,” including boycotts limited to products made in Israeli settlements in the occupied West Bank.

Under the proposed law, any “injured party” could sue, for damages of up to NIS 30,000 (US$7,750), any organization or person who initiated or incited a boycott against them, without having to prove that they incurred any damage. In addition, the “injured parties” would be able to make further claims for actual damage they sustained as the result of a boycott. Israeli nongovernmental organizations that support boycott initiatives, such as the Alternative Information Center , the Coalition of Women for Peace, or the Israel Committee against House Demolitions, could thus be penalized, whether they are run by Jewish or Palestinian citizens of Israel .

“Whether or not you agree that boycotts are a good tool to addresses human rights violations, everyone should agree that in a democracy, peacefully advocating for or against boycotts should not be punished,” said Whitson.

Two more proposed laws further threaten the strength of the Israeli nongovernmental groups. The “NGO Funding Bill,” which passed its preliminary vote in the Knesset on February 17, was recently modified in response to strenuous protests from many non-profit groups and foundations. It appears to be on an accelerated track, now scheduled for both discussion and first reading on August 16, during the summer recess. Although it no longer would strip organizations of tax-exempt status, the version published on July 16 now imposes onerous reporting requirements on any group that receives any amount of funding from a “foreign political entity” such as the EU or the US Agency for International Development, assistance most Israeli civil rights and human rights organizations rely on.

On top of existing annual reporting requirements, groups would have 30 days to report these grants to the Registrar of Associations, including all “undertakings” made to the grantor, whether oral or written, to be published on the Justice Ministry website. Any grant from a foreign government aid agency for a “specific publicity campaign” must be publicized by the organization as part of the campaign. The effect of these requirements would be to subject many human rights, environmental, and cultural groups to detailing their planned actions at the moment they receive funding or risk criminal penalties. Many right-wing and settlers groups, however, would be unaffected as their money derives exclusively from private donors.

“It’s pretty obvious that these bills are politically motivated to stifle groups considered critical of the government,” said Whitson. “The Israeli government is underestimating the harm it is causing all Israelis in its efforts to bureaucratically squelch critical groups.”

Finally, the “Infiltration Prevention” bill would punish all foreigners who enter Israel illegally –including refugees and asylum seekers – as well as those who provide them any assistance, including once they are in Israel . The bill defines as an “infiltrator” any “person entering Israel not through a border station… and without authorization,” without defining or exempting refugees and asylum-seekers, thousands of whom have entered Israel via the southern Sinai border with Egypt since 2005. It is thus in direct contravention of Israel ’s obligations as a state party to the 1951 Convention relating to the Status of Refugees and its 1967 Protocol.

Penalties under the bill, which passed a first reading in the Israeli parliament in May 2008 and was discussed again in February 2010 in the Knesset committee on Interior Affairs, would include imprisonment of up to seven years for unarmed “infiltrators.” But groups that attempt to help asylum-seekers and refugees would also be subject to harsh punishment. Those individuals who provide assistance such as medical care, food, water, shelter, or legal assistance could be sentenced to up to 15 years in prison and fined 10,000 shekels (US$2,600). On August 4, 2009, Tziki Sela, then head of the immigration police Oz unit, described organizations assisting asylum seekers and migrant workers as “aiming to destroy Israel .” The next day, Interior Minister Eli Yishai stated, “These organizations are undermining the Zionist enterprise.” An estimated 20,000 asylum seekers are currently in Israel , 85 percent of them from Sudan and Eritrea .

Israeli groups and their members who protest government actions also seem increasingly to be the targets of police actions. The ongoing weekly protests over the Jewish takeover of houses in the East Jerusalem neighborhood of Sheikh Jarrah are a case in point. On, May 14, 2010, 14 Israeli protesters were arrested, brought to court for “disturbing public order” and “disturbing an officer in the line of duty” and released after being detained for 32 hours. Four received hospital care for broken bones resulting from clashes with the police forces.

These arrests continue a trend of several months in which dozens of activists have been arrested, despite repeated rulings by Israeli courts that the protest vigils in the neighborhood are legal. Among those arrested in recent months were prominent human rights defenders such as Hagai El-Ad, the executive director of the Association for Civil Rights in Israel . Two days before the arrests, on May 12, the police allowed hundreds of settlers and settler-supporters to demonstrate in the same spot, and none were arrested. On July 4 more than 40 Israeli jurists, academics, authors, and politicians wrote a letter to the attorney general calling for an investigation of alleged discriminatory police enforcement in Sheikh Jarrah. On July 9, another 9 Israeli activists were arrested for protesting in the neighborhood and released later that day.

For more Human Rights Watch reporting on Israel and the Occupied Palestinian Territories , please visit:
http://www.hrw.org/en/middle-eastn-africa/israel-and-occupied-territories

For more information, please contact:
In Jerusalem , Noga Malkin (English, Hebrew): +972-54-557-7074 (mobile); or malkinn@hrw.org
In New York , Dinah Pokempner (English): +1-212-216-1210; or pokempd@hrw.org

In Toronto , Bill Van Esveld (English): +1-416-322-8448; or +1-917-496-0836 (mobile); or vanesvb@hrw.org

לפרסום מידי                                                                                                                                                               

ישראל: יש למשוך את הצעות החוק שיביאו לענישת פעילים למען זכויות האדם
הליכי החקיקה הללו מסכנים את החברה האזרחית בישראל

(ירושלים, 25 ביולי 2010) – ארגון Human Rights Watch אמר היום כי על כנסת ישראל לדחות את הצעות החוק שיובילו להחלשת החברה האזרחית התוססת הפועלת במדינה. הצעות חוק שהונחו לאחרונה על שולחן הכנסת יביאו לענישת ארגונים למען זכויות האדם בגין דיווח ביקורתי וביצוע פעולות הסברה ביקורתיות, כולל פרסום מידע על פשעי מלחמה, הבעת תמיכה בחרמות ומתן סיוע לפליטים ולמבקשי מקלט מדיני.

התפתחויות אלה באות על רקע הצהרות ופעולות אחרות של גורמים רשמיים שיוצרות אווירה מאיימת יותר ויותר עבור פעילי זכויות האדם בישראל. ישנם סימנים רבים לכך שהממשלה מחשיבה את הארגונים הלא ממשלתיים עצמם לבעיה, ולא את הבעיות שהם חושפים בתחום זכויות האדם.

ארגון Human Rights Watch ציין כי כיום תלויות ועומדות ארבע הצעות חוק והצעות לתיקוני חקיקה שיפגעו קשות בזכותם של אזרחי ישראל למתוח ביקורת על המדיניות ועל הפעולות של ממשלתם. על-פי אחת ההצעות, ייסגרו ארגונים המפיצים מידע שיש בו כדי לשמש בכתבי אישום שיוגשו במדינות אחרות נגד שרים בממשלת ישראל ונגד אנשי צבא ישראלים בגין הפרת המשפט הבינלאומי. על-פי הצעה נוספת, ייענשו ארגונים ואנשים שיביעו תמיכה בהחרמת ישראל או ישתתפו בחרם כזה. הצעה שלישית תטיל דרישות דיווח מכבידות ומידיות על כל גוף המקבל מימון בכל סכום שהוא מממשלה זרה לכל מטרה שהיא. ולבסוף, על-פי ההצעה הרביעית, ייענש כל אדם המגיש סיוע לפליטים לאחר שנכנסו שלא כחוק לשטח ישראל.

לדברי שרה לאה ויטסון, מנהלת מחלקת המזרח התיכון בארגון Human Rights Watch, “הצעות כאלה יכולות להציב את ישראל בשורה אחת עם רבים מהשלטונות השכנים שלה, הפועלים להשתיק את המבקרים אותם במקום להגן על חופש הביטוי שלהם. ישראל בהחלט יכולה להגן על עצמה מפני האשמות לא מוצדקות, אך הנזק שחוקים כאלה יגרמו לדמוקרטיה שלה עצמה עלול להיות בלתי הפיך”.

ב-28 באפריל הגישו 19 חברי כנסת הצעה לתיקון חוק העמותות, שעל-פי הטיוטה הנוכחית שלה נועדה “למנוע מלכתחילה רישומה של עמותה” המפרסמת ברבים מידע “בעניין תביעות משפטיות, המתנהלות בערכאות הפועלות מחוץ למדינת ישראל, כנגד בכירים בממשל בישראל או קצינים בצבא, בגין פשעי מלחמה”. עמותות רשומות שיעסקו בפעילות כזאת, ניתן יהיה לפסול את רישומן והן ייסגרו.

ב-14 ביוני הגישו 25 חברי כנסת גרסה של הצעת החוק שעברה תיקונים קלים. כעת, על יו”ר הכנסת להחליט אם להעביר את ההצעה לדיון ראשון במליאת הכנסת. כדי שההצעה תקבל תוקף של חוק יהיה על הכנסת לאשר אותה בשלוש קריאות.

ב-16 באפריל, זמן קצר לפני שהצעה זו הונחה על שולחן הכנסת, פרסם ארגון פרטי בשם “אם תרצו” דו”ח שבו האשים 12 מארגוני זכויות האדם הישראליים בתמיכה בהליכים משפטיים המתנהלים בבתי דין זרים, על-פי עקרון השיפוט האוניברסאלי, נגד גורמים ישראלים האחראים לכאורה להפרות חמורות של המשפט ההומניטארי הבינלאומי או באספקת מידע שהוביל להליכים כאלה. הארגון גם השיק במועד פרסום הדו”ח מסע הסברה בכלי התקשורת בנושא זה. מסע ההסברה התמקד בארגון “עדאלה”, העוסק בזכויות המיעוט הערבי בישראל, ובקרן החדשה לישראל, שהיא אחד הגופים העיקריים המממנים יָזְמוֹת בתחום זכויות האזרח והרווחה וקבוצות הפועלות לקידום נושאים שונים בישראל. בהצהרה משותפת שפורסמה לאחר הגשת הצעת חוק זו הכריזו עשרה מארגוני זכויות האדם הישראליים כי “במקום להגן על ערכי הדמוקרטיה מעדיפים יוזמי החוק לרמוס אותה עד עפר”.

לדברי ויטסון, “סגירת ארגונים ישראליים המתעדים הפרות ישראליות של דיני המלחמה לא תעלים את הפגיעות הללו מן העין”.

הליך חקיקה נוסף שנועד לדכא ביקורת על ישראל הוא הצעת חוק “איסור הטלת חרם” שהגישו 24 חברי כנסת, הן מהקואליציה והן מהאופוזיציה, שהועברה ב-15 ביוני לאישורה של ועדת חוק, חוקה ומשפט ועברה ב-14 ביולי בקריאה טרומית במליאת הכנסת. החוק המוצע חל הן על אזרחי ישראל והן על אנשים שאינם אזרחי ישראל – ובכלל זה פלשתינאים מהשטחים הכבושים – ואפשר שיחול גם על “ישות מדינית זרה”, כולל הרשות הפלשתינית. הצעת החוק קובעת קנסות, סנקציות כלכליות ואיסור על כניסתם לשטח ישראל של “יזמי חרמות או מקדמי חרמות” על ישראל, על אזרחי ישראל, מוצרים ישראליים או אזרחים זרים המנהלים קשרים “עם מדינת ישראל או עם אזור הנמצא בשליטת מדינת ישראל”, כולל חרמות המוגבלים לסחורה המיוצרת בהתנחלויות הישראליות בגדה המערבית.

לפי הצעת החוק, כל גורם שנפגע מהפרתו של חוק זה יוכל לתבוע פיצויים בגובה של עד 30 אלף ש”ח מכל ארגון או אדם שיזם או עודד הטלת חרם נגדו, מבלי שיידרש להוכיח שנגרם לו נזק כלשהו. בנוסף לכך, גורמים שנפגעו מהטלת חרם יוכלו לשטוח בפני בית המשפט טענות נוספות על נזק ממשי שנגרם להם בשל חרם שהוטל. הצעת החוק קובעת כי ניתן יהיה להעניש עמותות ישראליות התומכות ביָזְמוֹת להטיל חרם – כמו המרכז לאינפורמציה אלטרנטיבית, קואליציית נשים לשלום והוועד הישראלי נגד הריסת בתים – בין אם הן מנוהלות בידי אזרחים יהודים של מדינת ישראל ובין אם הן מנוהלות בידי פלשתינאים אזרחי מדינת ישראל.

לדברי ויטסון, “ניתן להסכים או להתנגד להנחה שחרם הוא אמצעי טוב לטיפול בהפרה של זכויות האדם, אבל לא צריכה להיות מחלוקת על כך שבמדינה דמוקרטית אסור להטיל עונשים על פעילות לא אלימה בעד חרמות או נגדם”.

שתי הצעות נוספות מאיימות גם הן על ארגונים ישראליים לא ממשלתיים. הצעת חוק “רישום העמותות”, שהכנסת אישרה ב-17 בפברואר בקריאה טרומית, תוקנה לאחרונה במענה למחאות קשות שהשמיעו רבים מהארגונים והקרנות ללא מטרות רווח. נראה כי ההצעה מטופלת בתהליך חקיקה מזורז, והוחלט כי מליאת הכנסת תדון בה ותצביע עליה בקריאה ראשונה ב-16 באוגוסט, בזמן פגרת הקיץ. החוק המוצע, על-פי גרסתו החדשה שפורסמה ב-16 ביולי, כבר לא ישלול מארגונים את מעמד הפטור-ממס שהם זוכים לו, אך נוסחו מטיל כעת דרישות דיווח מכבידות על כל גוף המקבל מימון בכל סכום שהוא מ”ישות מדינית זרה” דוגמת האיחוד האירופי או הסוכנות האמריקנית לפיתוח בינלאומי (USAID), סיוע שמרבית ארגוני זכויות האזרח וזכויות האדם הישראליים תלויים בו.

בנוסף לדרישות הדיווח השנתיות הקיימות, יידרשו הארגונים לדווח בתוך שלושים יום על מענקים כאלה לרשם המפלגות, ובכלל זה על כל “ההתחייבויות” שניתנו לגוף המממן, בין בעל-פה ובין בכתב, והדבר יפורסם באתר האינטרנט של משרד המשפטים. ארגונים יחויבו לפרסם כל מענק שיועבר להם מסוכנות סיוע של ממשלה זרה עבור מסעות פרסום ספציפיים כחלק ממסע הפרסום. דרישות אלה יחייבו למעשה רבים מארגוני זכויות האדם, מהארגונים הסביבתיים ומהגופים העוסקים בתרבות לפרסם בפירוט את הפעולות המתוכננות שלהם מיד עם קבלת המימון, ואם לא יעשו כן יסתכנו בענישה פלילית. אולם, ארגוני ימין וקבוצות מתנחלים רבים לא יושפעו מהחוק משום שכספם מגיע מתורמים פרטיים בלבד.

לדברי ויטסון, “די ברור שההצעות האלה נובעות ממניעים פוליטיים לדכא ארגונים הנחשבים לביקורתיים כלפי הממשלה. ממשלת ישראל ממעיטה בערכו של הנזק שהיא גורמת לכל הישראלים במאמציה להשתיק ארגונים ביקורתיים באמצעים רשמיים”.

לבסוף, הצעת החוק “למניעת הסתננות” תביא לענישתם של כל הזרים הנכנסים לישראל שלא כחוק – ובכלל זה פליטים ומבקשי מקלט מדיני – כמו-גם של גורמים המספקים להם כל סיוע שהוא, כולל מרגע שהם נמצאים בשטח ישראל. הצעת החוק מגדירה “מסתנן” כך: “מי שנכנס לישראל שלא דרך תחנת גבול… בלא רשות כדין”. החוק אינו מגדיר או מוציא מכלל הגדרת המסתנן את הפליטים ומבקשי המקלט המדיני, שאלפים מהם נכנסו לישראל מאז שנת 2005 מדרום, דרך הגבול המצרי בסיני. אשר על כן, הצעת החוק עומדת בסתירה ישירה לחובותיה של מדינת ישראל כצד לאמנה בדבר מעמדם של פליטים משנת 1951 ולפרוטוקול שלה משנת 1967.

הצעת החוק, שהכנסת אישרה בקריאה ראשונה בחודש מאי 2008 וועדת הפנים של הכנסת דנה בו שוב בפברואר השנה, קובעת עונש של עד שבע שנות מאסר ל”מסתננים” לא חמושים. אך ארגונים המנסים לסייע למבקשי מקלט מדיני ולפליטים ייענשו גם הם בחומרה. על אנשים המספקים להם סיוע כמו טיפול רפואי, מזון, מים, מחסה, או סיוע משפטי ניתן יהיה לגזור עונש של עד 15 שנות מאסר ולהטיל קנסות בגובה 10,000 ש”ח. ב-4 באוגוסט 2009 אמר ציקי סלע, שעמד אז בראש יחידת “עוז”, המשמשת כמשטרת ההגירה של ישראל, כי ארגונים המסייעים למבקשי מקלט ולמהגרי עבודה “רוצים בהשמדת מדינת ישראל”. למחרת אמר שר הפנים אלי ישי כי ארגונים אלה “מסכלים את המפעל הציוני”. מוערך כי מספרם של מבקשי המקלט המדיני השוהים כיום בישראל עומד על כ-20 אלף בני אדם, וכי כ-85% מהם מגיעים מסודאן ומאריתריאה.

בנוסף לכל אלה, נראה כי קבוצות ישראליות וחברים בהן המוחים על פעולות הממשלה מתגלים יותר ויותר כיעד לפעולות משטרה. ההפגנות השבועיות המתמשכות נגד ההשתלטות היהודית על בתים בשכונת שייח’ ג’ראח שבמזרח ירושלים הן דוגמה טובה לכך. ב-14 במאי 2010 נעצרו 14 מפגינים ישראלים, הואשמו ב”התפרעות” וב”הפרעה לשוטר במילוי תפקידו” ושוחררו לאחר 32 שעות במעצר. ארבעה מפגינים טופלו בבית החולים לאחר שנפצעו בהתנגשות עם כוחות המשטרה וסבלו משברים בעצמותיהם.

מעצרים אלה הם חלק ממגמה הנמשכת כמה חודשים ובמסגרתה נעצרו עד כה עשרות מפגינים למרות קביעות חוזרות ונשנות של בתי המשפט בישראל כי משמרות המחאה הנערכות בשכונה חוקיות. עם העצורים בחודשים האחרונים נמנים פעילים בולטים בתחום זכויות האדם כמו חגי אלעד, מנכ”ל האגודה לזכויות האזרח בישראל. ב-12 במאי, יומיים לפני המעצר, אפשרה המשטרה למאות מתנחלים ותומכי מתנחלים להפגין באותו מקום, ואיש מהם לא נעצר. ב-4 ביולי, שיגרו למעלה מארבעים משפטנים, אקדמאים, סופרים ופוליטיקאים ישראלים מכתב ליועץ המשפטי לממשלה ובו קראו לו לחקור את פעולות האכיפה המפלות לכאורה של המשטרה בשייח’ ג’ראח. ב-9 ביולי נעצרו תשעה פעילים ישראלים נוספים שהפגינו בשכונה ושוחררו מאוחר יותר באותו יום.

לדיווחים נוספים של ארגון Human Rights Watch על ישראל והשטחים הפלשתיניים הכבושים, אנא בקרו בכתובת זו:
http://www.hrw.org/he

למידע נוסף, אנא צרו קשר עם אנשים אלה:
בירושלים, נגה מלכין (עברית, אנגלית): 054-557-7074 (נייד) או malkinn@hrw.org
בניו יורק, דינה פוקמפנר (אנגלית): 1-212-216-1210+ או pokempd@hrw.org
בטורונטו, ביל ואן אסוולד (אנגלית): 1-416-322-8448+, +1-917-496-0836 (נייד) או vanesvb@hrw.org

للنشر الفوري

إسرائيل: يجب سحب التشريع الذي يعاقب نشطاء حقوق الإنسان

إجراءات جديدة تهدد المجتمع المدني الإسرائيلي

(القدس، 52 يوليو/تموز 2010) – قالت هيومن رايتس ووتش اليوم إن على الكنيست الإسرائيلي أن يرفض التشريع المقترح الذي من شأنه أن يُضعف من حالة المجتمع المدني الإسرائيلي النشط. وكان قد تم تقديم مقترحات جديدة بتشريعات من شأنها تجريم منظمات حقوق الإنسان التي تكتب تقارير انتقادية وتضغط في موضوعات حساسة، بما في ذلك نشر المعلومات عن جرائم الحرب وإبداء الدعم للمقاطعات، أو التي تساعد اللاجئين وملتمسي اللجوء.

وظهرت هذه التطورات على الساحة على خلفية تصريحات وتحركات رسمية أخرى هيأت أجواء تهديدية تترصد بوتيرة متصاعدة المدافعين عن حقوق الإنسان في إسرائيل. وهناك بوادر عديدة على أن الحكومة تعتبر أن المنظمات غير الحكومية – وليس مشكلات حقوق الإنسان التي تكشف الغطاء عنها – هي المشكلة في حد ذاتها.

وهناك أربعة مشروعات قوانين وتعديلات تنتظر البت فيها ومن شأنها أن تضيق كثيراً من حق الإسرائيليين في انتقاد سياسات وتحركات الحكومة الإسرائيلية، على حد قول هيومن رايتس ووتش. هناك مشروع قانون من شأنه إغلاق المنظمات التي تنشر معلومات قد تُستخدم في نسب اتهامات في بلدان أخرى إلى أعضاء بالحكومة الإسرائيلية، أو الجيش، على انتهاكات للقانون الدولي. ومشروع قانون ثاني يُجرم المنظمات والأفراد الذين يبدون الدعم للمقاطعات ضد إسرائيل أو يشاركون فيها. ومشروع قانون ثالث يفرض متطلبات مشددة وفورية على أية منظمة تقبل أي دعم مالي من حكومة أجنبية لأي غرض، والرابع يعاقب أي شخص يساعد اللاجئين بعد أن يعبروا إلى إسرائيل بشكل غير قانوني.

وقالت سارة ليا ويتسن المديرة التنفيذية لقسم الشرق الأوسط وشمال أفريقيا في هيومن رايتس ووتش: “هذا النوع من القوانين من شأنه أن يجعل إسرائيل في مصاف الكثير من حكومات الجوار، التي تسعى لإسكات المنتقدين وليس لحماية حق الأفراد في حرية التعبير”. وتابعت: “وإسرائيل قادرة على حماية نفسها من الاتهامات المجحفة، لكن الضرر الذي ستلحقه بنظامها الديمقراطي جراء مثل هذه القوانين، هو ضرر لا يمكن إصلاحه”.

وفي 28 أبريل/نيسان، عرض 19 نائباً بالكنيست مشروع قانون “الاختصاص العالمي” الذي من شأنه على مسودته الحالية أن “يمنع تسجيل المنظمات بشكل استباقي” في حالة قيام أية منظمة غير حكومية بنشر معلومات بشكل علني “من شأنها أن تساعد في رفع دعاوى قضائية بالخارج عن جرائم حرب ضد كبار المسؤولين السياسيين الإسرائيليين و/أو ضباط جيش الدفاع الإسرائيلي”. المنظمات المسجلة بالفعل قد تتعرض للإغلاق إذا قامت بمثل هذا الفعل.

وتم تقديم نسخة أُدخلت عليها مراجعات قليلة من مشروع القانون من قبل 25 نائباً بالكنيست في 14 يونيو/حزيران، وهي في انتظار قرار رئيس المجلس بما إذا كان سيتم تقديمها للجولة الأولى من المناقشات من قبل جميع نواب الكنيست، حيث يجب أن تمر مشروعات القوانين عبر ثلاث مراحل من المناقشات قبل أن تصبح قوانين.

مشروع القانون المقترح ظهر بعد فترة وجيزة من قيام منظمة خاصة، هي “إم تيرزو” بإصدار تقرير والبدء في حملة إعلامية في 16 أبريل/نيسان لاتهام 12 منظمة حقوقية إسرائيلية بتقديم الدعم والمعلومات على مسار تحرك محاكم أجنبية ضد مسؤولين إسرائيليين تُفترض مسؤوليتهم عن انتهاكات جسيمة للقانون الإنساني الدولي، بموجب مبادئ الاختصاص القضائي العالمي. واستهدفت الحملة مركز عدالة، وهي منظمة من أقلية عرب إسرائيل، وصندوق إسرائيل الجديد، ممول كبير للمنظمات الحقوقية ومبادرات الرفاه الاجتماعي ومنظمات الضغط من أجل التغيير في إسرائيل. وفي بيان مشترك صدر بعد تقديم مشروع قانون الاختصاص العالمي، أعلنت عشر منظمات حقوق إنسان إسرائيلية أنه “بدلاً من الدفاع عن الديمقراطية، يحاول رعاة مشروع القانون هذا تحطيمها”.

وقالت سارة ليا ويتسن: “إغلاق المنظمات الإسرائيلية التي توثق الانتهاكات الإسرائيلية لقوانين الحرب لن يخفي هذه الانتهاكات عن الأنظار”.

ومن مشروعات القوانين الأخرى المُصممة لعرقلة الانتقادات الموجهة لإسرائيل، مشروع قانون “حظر المقاطعة”، وتم تقديمه إلى لجنة تشريعات الكنيست للموافقة عليه في 15 يونيو/حزيران من قبل 24 نائباً بالكنيست، من الائتلاف الحاكم والمعارضة. مشروع القانون، الذي مر بالفعل بمرحلة التصويت الأولية في 14 يوليو/تموز، ينطبق على المواطنين الإسرائيليين والجنسيات الأخرى – منهم الفلسطينيين من الأراضي المحتلة – و”الكيانات السياسية الأجنبية”، ومنها السلطة الفلسطينية. ومن شأنه فرض الغرامات والعقوبات الاقتصادية  وحظر الدخول على “من يبادر أو يروج” للمقاطعة ضد إسرائيل أو المواطنين الإسرائيليين أو المنتجات الإسرائيلية أو مقاطعة الأجانب “بسبب علاقاتهم بدولة إسرائيل أو بمناطق خاضعة لدولة إسرائيل”، بما في ذلك المقاطعات المقتصرة على منتجات مصنوعة في مستوطنات إسرائيلية في الأراضي المحتلة بالضفة الغربية.

وبموجب مشروع القانون المُقترح، فإن أي “طرف متضرر” يمكنه مقاضاة أية منظمة أو شخص بادر أو حرض على المقاطعة ضد هذا الطرف المتضرر، مع الحصول على تعويض أقصاه 30 ألف شيكل (7750 دولاراً)، دون الحاجة لإثبات التعرض للضرر. كما أن “الأطراف المتضررة” يمكنها رفع دعاوى إضافية عن الضرر الفعلي اللاحق بها نتيجة للمقاطعة. والمنظمات غير الحكومية الإسرائيلية التي تساند مبادرات المقاطعة، مثل مركز المعلومات البديلة، وتحالف نساء من أجل السلام، واللجنة الإسرائيلية ضد هدم المنازل، يمكن أن تتعرض للعقوبات، سواء كان يديرها مواطنون إسرائيليون أو فلسطينيون من إسرائيل.

وقالت سارة ليا ويتسن: “سواء اتفقت أو اختلفت مع المقاطعات، فهي أداة جيدة للتصدي لانتهاكات حقوق الإنسان، ويتفق الجميع على أنه في البلد الديمقراطي، فإن الضغط السلمي مع أو ضد المقاطعة، يجب ألا يُواجه بالعقاب”.

وهناك مشروعا قانون آخران يهددان وضع المنظمات غير الحكومية الإسرائيلية. هناك “مشروع قانون تمويل المنظمات غير الحكومية” الذي صدر بشأنه تصويت مبدئي من الكنيست في 17 فبراير/شباط، وعُدّل مؤخراً رداً على احتجاجات قوية من العديد منظمات المجتمع المدني. ويبدو أن مشروع القانون هذا له أولوية التمرير على وجه السرعة، إذ من المقرر نقاشه وتقديم قراءة أولى له في 16 أغسطس/آب، أثناء الجلسات الصيفية. ورغم أنه لم يعد ينص على تجريد المنظمات من الإعفاء الضريبي، فإن النسخة المنشورة منه في 16 يوليو/تموز ورد فيها متطلبات مشددة على أي منظمة تتلقى أي مبلغ تمويل من “كيان سياسي أجنبي”، مثل الاتحاد الأوروبي أو هيئة المساعدات الدولية الأميركية، وهي المساعدات التي تعتمد عليها أغلب منظمات المجتمع المدني الإسرائيلية ومنظمات حقوق الإنسان.

وعلاوة على فرض متطلبات بكتابة التقارير السنوية للحكومة، فسوف يُتاح للمنظمات 30 يوماً للإبلاغ عن هذه الهبات لسجل المنظمات الحكومي، ومنها جميع “التعهدات” المقدمة لمانح الهبات، سواء شفهية أو كتابية، وتُنشر في موقع وزارة العدل. وأية هبة من هيئة مساعدات بحكومة أجنبية “لحملة إعلامية محددة” يجب أن تعلن عنها المنظمة كجزء من حملتها. أثر هذه المتطلبات يعني تعريض العديد من منظمات حقوق الإنسان والمنظمات البيئية والثقافية للكشف عن أعمالهم المخطط لها تفصيلياً في لحظة تلقيهم للتمويل، وإلا تعرضوا لعقوبات جنائية. لكن الكثير من منظمات اليمين والمستوطنين لن تتأثر بهذه المتطلبات بما أن تمويلها يرد من متبرعين خاصين.

وقالت سارة ليا ويتسن: “من الواضح تمام الوضوح أن مشروعات القوانين هذه سياسية الدوافع وتهدف إلى إعاقة عمل المنظمات التي تُرى على أنها تنتقد الحكومة”. وأضافت: “إن الحكومة الإسرائيلية تقلل من شأن الضرر الذي تسببه لجميع الإسرائيليين في محاولات منها لإعاقة المنظمات المعارضة بالاستعانة بمتطلبات بيروقراطية”.

وأخيراً فإن مشروع قانون “الوقاية من الاختراق” من شأنه معاقبة جميع الأجانب الذين يدخلون إسرائيل بشكل غير قانوني – بمن فيهم اللاجئين وملتمسي اللجوء – وكذلك من يوفرون لهم المساعدات، ما إن يدخلوا إسرائيل. ويُعرّف مشروع القانون “الشخص المخترق” بأنه “أي شخص يدخل إسرائيل عبر أي سبيل غير نقاط الحدود… ودون تصريح” دون تعريف أو إعفاء اللاجئين وملتمسي اللجوء، والآلاف منهم وصلوا إسرائيل عبر حدودها الجنوبية مع سيناء في مصر، منذ عام 2005. من ثم فمشروع القانون هذا يعارض بشكل مباشر التزامات إسرائيل كدولة طرف في اتفاقية اللاجئين لعام 1951 وبروتوكولها لعام 1967.

العقوبات الواردة في مشروع القانون هذا – الذي مر بالفعل من مرحلة القراءة الأولى في البرلمان الإسرائيلي في مايو/أيار 2008 – تشمل سجن “المخترقين” العُزّل لمدة أقصاها سبعة أعوام. لكن المنظمات التي تحاول مساعدة ملتمسي اللجوء واللاجئين تتعرض بدورها لعقوبات قاسية. فمن يقدم المساعدات من قبيل الرعاية الطبية أو الطعام أو المياه أو المأوى أو مساعدة قانونية، يمكن أن يُسجن لمدة أقصاها 15 عاماً مع تغريمه غرامة أقصاها 10 آلاف شيكل (2600 دولار). وفي 4 أغسطس/آب 2009، وصف تزيكي سيلا، رئيس وحدة شرطة عوز الخاصة بالمهاجرين في ذلك الحين، وصف المنظمات التي تساعد ملتمسي اللجوء والعمال المهاجرين بأنها “تهدف لتدمير إسرائيل”. في اليوم التالي قال وزير الداخلية إيلي يشاي: “هذه المنظمات تقوض المشروع الصهيوني”. وهناك 20 ألف ملتمس لجوء حالياً في إسرائيل، و85 في المائة منهم من السودان وإريتريا.

كما يتزايد استهداف المنظمات الإسرائيلية وأعضائها الذي يحتجون على الإجراءات الحكومية بالإجراءات الشرطية. فالاحتجاجات الأسبوعية القائمة على استيلاء اليهود على منازل في حي شيخ جرة بالقدس الشرقية خير دليل على ذلك. ففي 14 مايو/أيار 2010، تم القبض على 14 متظاهراً إسرائيلياً ونُقلوا للمحكمة بتهمة “إزعاج النظام العام” و”إزعاج ضابط أثناء تأدية واجبه”، وتم الإفراج عنهم بعد احتجازهم 32 ساعة. تلقى أربعة منهم الرعاية في المستشفى بعد التعرض لكسور إثر المصادمات مع قوات الشرطة.

هذه الاعتقالات تستمر في كونها توجه عام في الشهور الأخير، وفيه تم القبض على عشرات النشطاء، رغم أحكام محاكم إسرائيلية متكررة بأن التظاهرات في الأحياء قانونية. ومن بين المعتقلين في الشهور الأخيرة مدافعين بارزين عن حقوق الإنسان مثل هاجاي العد، المدير التنفيذي لجمعية الحقوق المدنية في إسرائيل. وقبل يومين من القبض عليه، في 12 مايو/أيار، سمحت الشرطة لمئات المستوطنين ومن يدعمون المستوطنين بالتظاهر في المكان نفسه، ولم يتم القبض على أي منهم. وفي 4 يوليو/تموز كتب أكثر من 40 قاضي وأكاديمي وكاتب وسياسي إسرائيلي رسالة إلى المحامي العام يطالبونه فيها بالتحقيق في تمييز الشرطة في المعاملة بمنطقة الشيخ جرة. وفي 9 يوليو/تموز، تم القبض على تسعة نشطاء إسرائيليين آخرين لتظاهرهن في الحي ثم أُفرج عنهم في وقت لاحق من اليوم نفسه.

للمزيد من تغطية هيومن رايتس ووتش للأوضاع في إسرائيل والأراضي الفلسطينية المحتلة، يُرجى زيارة:

http://www.hrw.org/ar/middle-eastn-africa/israel-and-occupied-territories

 

لمزيد من المعلومات، يُرجى الاتصال:

في القدس، نوجا مالكن (الإنجليزية والعبرية): +972-54-557-7074 (خلوي) أو malkinn@hrw.org

في نيويورك، دينا بوكمبنر (الإنجليزية): +1-212-216-1210 أو pokempd@hrw.org

في تورنتو، بيل فان إسفلد (الإنجليزية): +1-416-322-8448 أو +1-917-496-0836  (خلوي) أو vanesvb@hrw.org